~Kembara Abadi~

Semasa dalam perjalanan pulang dari Bukit Gantang, sempat saya bertanya itu dan ini kepada kakak senior saya(Kak Erni) tentang keluarganya.Sekadar menambah maklumat tentang dirinya, merapatkan lagi silaturrahim.

Saya bertanya, apa yang akak mahu buat lepas grad nanti, memandangkan ini adalah sem terakhir akak di UIA?Akak mahu jadi seperti siapa? Mak cik yang mana?( Merujuk kepada makcik-makcik yang turun ke Bukit Gantang dari pelbagai negeri.

"Habis grad nanti, akak goyang kaki kat rumah kot.huhu. Bukan apa, akak nak buat apa lagi, nak tolong kat kampung sendiri, tak boleh ah. Ayah akak parti pembangkang(merujuk kepada negeri kelantan). Kalau nak tolong tempat lain boleh la kot."

"Oh, ye ke. Em, dalam ramai-ramai makcik tadi, nak jadi yang mana?" Saya mengasak.

"Nak jadi macam makcik ni!haha" jaabnya sambil menunjuk ke arah gambar seorang isteri YB PAS.

Saya tersenyum, dalam diam saya doakan moga impiannya tercapai walaupun lagaknya macam tak serius dan main-main.

Semalam, 13 April, jam hampir 12 malam, sedang saya study dengan kawan-kawan, saya menerima satu SMS...

"Salam. Sahabat kita BAYYI telah kembali ke tahmatullah sebentar tadi. Al-Fatihah."
(Bayyi@Syukri adalah seniorku di UIA).

Saya tergamam seketika, hati mula hiba dan sebak mula melanda, hanya Al-Fatihah yang mampu saya hadiahkan.Mengimbau kembali kesungguhan dan pengorbanan yang beliau curahkan semasa terlibat dengan Maaruf Club, saya cukup kagum dengan insan ini. Walaupun sakit(barah otak), walaupun kadang-kadang bila berdiri seakan-akan mahu rebah, walaupun ketika berjalan kaki bagai tidak berpijak di bumi, dan kadang-kadang sesekali mahu rebah( yang ini saya pernah saksikan sendiri), namun komitmennya tidak boleh disanggah.

Kian lama terlantar di atas katil, akhirnya dia pergi jua, tetamu tanpa isyarat datang menjemputnya jua.

14 April: Aku tambah-tambah terkejut dengan berita yang kuterima ketika bersiap sedia menunaikan solat Asar. terserempak dengan kaka seniorku, Kak Wani di masjid: "Jie, dah tau ke ayah Kak Erni dah takde. Baru je, dalam pukul 4 td."

Aku diam, lidah kelu tanpa bahasa. Innalillah....

Takziah kepada Kak Erni dan keluarga Bayyi..Moga arwah ayah Kak Erni dan arwwah Bayyi dicucuri rahmat dan ditempatkan bersama para solihi.Coretan ini juga bukan sekadar mahu berkongsi cerita duka, tetapi sebagai satu iktibar kepada kita yang masih menghuni dunia, mereka yang pergi telah melepasi satu marhalah, bagaimana dengan persediaan kita untuk menghadapinya, bersediakan kita menerima Tetamu Tanpa Isyarat???

"Faiza ja'a ajaluhum la yasta'khiruuna saa'atan wala yastaqdimuun"

BAGAIMANA IMANMU SAAT INI?
LANGKAH DAN TERUS MELANGKAH.

Kenapa entry saya kali ni berbunyi "aku dan warna merah"? Nak kata saya meminati warna tersebut, sah-sahlah tidak.

Tapi saya agk pelik, masa kecik-kecik dulu, pakaian saya, dari baju sampai ke kasut kebanyakannya berwarna merah. Tu pun abah dan ummi yang belikan, bukan pilihan sendiri.

Satu pagi, ketika saya berusia 6 tahun, saya berjalan ke Pasti, tempat saya belajar, jalan bersendirian, walhal boleh saja saya pergi dengan abah saya sebab sekolah tempat abah saya mengajar sebelah Pasti tempat saya belajar.

Ketika hampir dengan kawasan Pasti, abah saya sampai lalu menegur saya, kakak pergi sekolah sorang-sorang? Tak takut ke?

Saya jawab tak takut abah. Kakak suka jalan kaki, boleh tengok pokok dan cakap dengan makcik2.(Kalu saya jumpa makcik2 yg sedang membersihkan laman saya buat teman berbual).

Lepas tu abah saya tanya, kakak suka warna merah? saya jawab, saya tak suka warna merah. kenapa abah? Lalu abah menyatakan pendapatnya, abah ingat kakak suka warna merah, sebab anak abah yang sorang ni, sangat berani, boleh berdikari.

Saya senyum, dalam hati.Waa, bangganya aku. Huhu, masa saya berusia 3 tahun, kak saya tak nak pergi sekolah, sebab takut dengan cikgu.

Lalu saya yang tak pakai baju(msa tu kecik lagi, 3 tahun), pegang tangan kakak saya "Kak, jom pergi sekolah ye. Meh saya hantar. Jangan takut, nanti cikgu bagi coklat sedap" Lalu saya pimpin tangan kakak saya dan hantar dia ke sekolah.

Masa tu smua orang gelakkan saya, yalah pergi hantar kakak ke sekolah tak pakai baju
huhu. Yang saya bangga tindakan saya dipuji oleh ummi.

Bila abah dapat tau cerita tu, abah cakap, bagus abaj abah, pandai, berani dan boleh berdikari.=)

Saya harap sikap2 tu ada pada saya sampai sekarang. Tak lupa untuk ummi abah tercinta sebab mendidik saya jadi begini.=)

"LANGKAH DAN TERUS MELANGKAH"

Saya sempat merakam gambar kenangan bersama Kelab Penyokong PAS



Pergaduhan kecil berlaku bila penyokong PAS cuba melintasi pos panas BN,
mereka menyangka kononnya penyokong PAS mahu merampas tempat mereka.



Aksi seorang Ustaz PAS Selangor yang cukup saya kagumi pendekatan kempennya.
Bibir sentiasa dihiasi senyuman, dan lembut tutur kata. Sangat berhikmah.




Yeah!! Ini dia calon PAS, Ir. Haji Mohammad Nizar